Beşikçi Hoca’ya, Rozerin’in babasından mektup!

Ben henüz bir Sosyoloji öğrencisi, siz ise büyük bir Sosyolog! Siz sadece bir sosyolog değil aynı zaman da candan bir Kürt dostusunuz. Çocukluğumdan bu yana sizi hayranlıkla takip ediyor ve enternasyonalist bir Türk’ün samimi dostluğuna tanıklık ediyorum.

Sizin Kürt ve Kürdistan gerçekliği üzerine büyük emekleriniz ve vermiş olduğunuz bedeller var. Bu emek ve bedel normal, yani hakikatli olması gereken yaşamlarda alkışlanacak bir bedel değil ki insan olmanızın gereğidir. Yani siz Kürt halkına bir iyilik değil, yapmanız gerekeni yapmış bir sapiens’siniz. Belki de duygusal zeka ile analitik zekayı harmanlayıp faşist Türk Devlet sistemine kafa tutmuş güzel bir insansınız. Diğer taraftan böylesi Kapitalist modernizmin hâkim olduğu yaşamlarda, kimseler kılını dahi kıpırdatmazken siz, insan olmanın gereğini yapmışsınız diye de bu anlamda en fazla alkışa layık olanısınız, diye düşünüyorum.

Benim ödediğim bedel sizin ödediğiniz bedel karşısında belki okyanusta bir kum taneciği kadardır; ancak benim hissettiğim duyguları siz belki de benim gibi hissedemezsiniz! Ben bize zorla dayatılan Türkçe ile rüyalar gören ve bugün çocuklarıyla kelime dağarcığının yettiği kadar Kürtçe konuşmaya çalışan bir Kürdüm. Çocuklarım beş ve sekiz yaşlarında ve ben şimdi otuz üç yaşında olmama rağmen yaşımın yettiğince onlara cevap olamıyorum. Otuz üç yaşında ama zihni ancak beş ve sekiz yaşında bir Kürt. Siz benim gibi bir Türk olarak zorla dayatılan Kürtçe rüyalar görmediniz. Bizlere dayatılan Türkçe’yi kanıksamamız, öz olarak ancak parmaklarımızın puç olmasıyla sonuçlanmıştır. Devlet sistemi bizi “puç” etmiştir. Dolayısıyla özgürlüğe benim kadar susamış olamazsınız, diye düşünüyorum.

Elbet sizin sahip olduğunuz bakış açısına, engin bilgilerinize yetişebilmem için en az belki de "bin kırk fırın ekmek" yemem lazım. Açıkçası ben bu kadar fırın ekmeği yemek ve sizin Kürt ve Kürdistan gerçekliğine bakış açısına sahip olduğunuz gibi bir düşünceye sahip olmak istemiyorum. Neden diye soracak olursanız! Kürt halkına “devlet statüsünü” öngördüğünüzden ve olmazsa olmaz diye bahsettiğiniz sistemden anlaşılan siz, Sosyoloji’nin “Pozitivist Yaklaşımını” yani Simon ‘deha’lığında başlayan ve Comte ile din’leştirilen ve bugün Kapitalist modernitenin felsefesini oluşturup bu sisteme nefes aldıran ancak insanlığın nefesini kesen yaklaşımı esas alıyorsunuz.

Benim sahip olduğum bakış açısı belki daha çok Sosyolojinin "Eleştirel Yaklaşım”ına yakın ve ancak tam olarak Kuantum’saldır. Bundan dolayı bir devletten bunca acı çekmiş bir halkın yurttaşı olarak "karşıtına benzerlik” ilkesini kabul etmiyorum. Âdemi-merkeziyetçi ve katılımcı demokrasiye ulaşmanın radikalizmden geçtiğini ve Kürt halkı için olmazsa olmaz sistemin basit olarak Halk meclislerinden geçtiğini düşünüyor ve öyle yaşamaya çalışıyorum.

Ancak Rozerin bütün bu diyaloglardan bir şey anlamıyor; onun tek cevabını bulmak istediği soru; “Baba, neden annemizin karnından doğarken Kürtçe bilmiyorduk?” oluyor.

Devlet isteyen ve ondan sonra bir devlet sahibi olup da karşıtına benzeyen hangi bir kişi bu sorunun cevabını verebilir? Mevcut koşullarımıza sahip var mı dünya da bir devlet ki üstün ırk anlayışında olmayan? Ben yarınlarda bir Türk veya Laz çocuğunun, kurulmasını istediğiniz Kürdistan Devlet’inde kızım Rozerin’in sorduğu gibi bir soru ve böyle sorularla karşılaşan bir Türk ve Laz baba görmek istemiyorum. Ben, benim kızımın bir Kürt milliyetçisi olmasını istemiyorum. Ben bir Kürt’ten olmayan herhangi bir ırk mensubunun “Ne mutlu Kürdüm diyene” demesini istemiyorum.

Ben yarınlarda sizin de kurulmasını istediğiniz Kürdistan Devlet’inde bir Laz’ın da hakkını savunacağınızdan dolayı İsmail Beşikçi’lerin yargılanmasını ve düşüncelerinden dolayı yıllarca hapis yatmasını, asit kuyularında eritilmesini, faili meçhul veya bellilere gitmesini, kuyruklu denmesini, kıro denmesini, coğrafyasının kimyasallarla bombalanmasını, onların “yabani ot” olarak görülmesini, şaki, eşkıya, terörist, bölücü ve bebek katili denmesini istemiyorum.

Siz de Kürt halkına özgürlük istiyorsunuz ben de. Ancak görüyoruz ki bizden daha çok Kürtlerin özgürlüğünü istiyorsunuz!

Bir Ziya Gökalp ile sizin kişiliğiniz aynı değil, lütfen yanlış anlamayın. Ancak, Ziya Gökalp’in bir Kürt olarak Türk milliyetçiliği yapması ve sonuçlarını gördüğümüz gibi, şimdi siz de bir Kürt milliyetçiliği yapıyor ve Pozitivist pencereden bakarak Kuantumik düşünce ekseninde arkasında milyonların olduğu Sayın Öcalan ve Kürt Özgürlük Hareketine devlet ve milliyetçiliği salık veriyorsunuz.

Belki de Sayın Öcalan’ın, benim ve Kürt halkının ezici çoğunluğunun tekçi bir sistem olan devlet statüsünü istememesinin altında yatan neden, sahip olduğumuz “karşıtına benzememe ilkesi” ve Kuantumik düşünce eksenindeki farklılıktır. Belki sizin de Kürtlere devlet önermenizin nedeni de; “Olaylara “toplumsal dünyanın doğal-fiziksel dünyadan farklı olmadığını, bu nedenle toplumsal dünyayı incelemek için de doğa bilimlerinde kullanılan yöntem ve tekniklerin uygulanması gerektiğini söyleyen Pozitivist Yaklaşım’ın getirdiği farklılıktan dolayıdır. Uyuşamamanın nedeni bu gibi görünüyor ki fikirsel kaos aralığı yıllardır sürüyor.

Ben çocuklarımın ve bütün çocukların “Sosyal Darwinizm’in ‘doğal seleksiyon’ yani “büyük balığın küçük balığı yuttuğu” ve düz-çizgisel bir yaşamı öngören kaderciliğin hüküm sürerek faşistleştirdiği millete sahip bir Kürdistan Devletinde büyümelerini istemiyorum. Ulusların kaderlerini tayin hakkı denilince Devlet statüsünü anlamıyor ve reddediyorum.

Kızım Rozerin ve oğlum Şoreşger bu mektuptan hiç bir şey anlamıyorlar! Neden mi? Çünkü bu mektubun nedeni hem sizin de baskıya maruz kaldığınız Kürt ve Kürdistan’ın reddi ve hem de bu reddin Pozitivist yaklaşımdan kaynaklandığı gerçeğidir.

Rozerin ve Şoreşger yarınlarda hem Kürtçe bilmeyen çocukların dilleriyle alay etmesinler hem faşistleşmesinler ve hem de çocukluğumdaki İsmail Beşikçi kalsın diye, lütfen artık Kürt halkının ezici çoğunluğunun “önder” olarak kabul ettiği Sayın Öcalan’la uyuşmanın yollarını arayın veya kulak verin diyorum.

Dün ve bugün olduğu gibi, yarınlarda da biz Kürtlerin yanında olmanızı umuyor ve size tüm insani çalışmalarınızda üstün başarılar diler, en derin selam sevgi ve saygılarımı iletirim.

…

“Evde” her gece Kolay Kürtçe Öğrenme Kitabından Rozerin, Şoreşger, yol arkadaşı olan Anneleri ve kendine Kürtçe öğretmeye çalışan baba Mehmet Serhat Polatsoy.